Met een blij gezicht stap ik bij Jadan in de auto. Het is woensdagmiddag, wat betekent dat Kalina vroeg vrij is van school, en ik dan mooi de hele middag de tijd heb om op pad te gaan. Jadan is sinds maandag bij ons te gast en, net als ik, alleen op reis. Het bleek goed te klikken, dus een mooi excuus om samen op pad te gaan. Als ik in zijn kleine Daihatsu stap, kijk ik verschrikt naar zijn schakelpook. 'Heb je wel ervaring met het rijden in een schakelbak?', vraag ik, aangezien veruit de meeste Amerikanen in een automaat rijden. 'Geen zorgen, mijn eerste auto was een schakelbak', lacht Jadan en eindigt zijn zin met een dikke knipoog. 'En dat is hoe lang geleden?' vraag ik met grote ogen. 'Soms is het beter om niet alles te weten Sunny (aangezien niemand hier mijn naam fatsoenlijk uit de mond kan krijgen, ben tot Sunny omgedoopt)'. Met een losschietende koppeling en veel te veel gas, vertrekken we hokkend en schokkend richting Irazu Nationaal Park. Heel wat uitvallen van de motor, verkeerde afslagen en vage wegwijzingen van diverse locals later, komen we dan toch eindelijk in de buurt van het nationale park. De wegen worden smaller en steiler, maar de omgeving mooier en mooier. De daihatsu puft het uit. Als een auto een burn-out kon krijgen, dan had je deze direct kunnen opnemen. Om het feest nog even af te maken, moesten we een brug oversteken die zo ongeveer in dezelfde mentale staat verkeerde als de auto. Rustig tuffen we over de brug en slaken een zucht van opluchting als we aan de overkant zijn. Jadan tikt me aan en wijst en met een leeg gezicht naar voren. Ik kijk vooruit en kan niet om het immense hek heen, welke besiert is met de letters 'C.E.R.R.A.D.O', wat niets minder betekent dan `gesloten`. We blijken de verkeerde ingang te hebben genomen. De hoofdingang is aan de andere kant van de berg en 3 uur rijden. 'Wat nu?'. Jadan lacht; 'Dan maar hier wandelen toch?'. Inderdaad hier was het ook prachtig. We stappen uit en gewapend met onze camera's gaan we op zoek naar mooie planten.
Jadan is een behoorlijk fanatiek tuinier en beweegt z'n hoofd en camera druk heen en weer om al het natuurschoon vast te leggen. De bomen in Costa Rica zijn kleine biotopen op zich. Vaak volgegroeid met allerlei tinten mos, orchideeen en andere prachtige bloemen. We stuiten op een bloem dat nog het meest op een stel flink opgepompte lippen lijkt. Jadan vertelt dat het om de Psychotria Elata gaat, in de volksmond beter bekend als 'Hooker's lips' (hoerenlippen). Ik lach: 'Ben ik niet in Amsterdam, kom ik alsnog in aanraking met prostitutie'. Plots trekt Jadan zijn zakmes. 'Wat doe jij nou?' vraag ik. 'Ik neem wat stekjes mee voor mijn tuin'. 'Maar het is toch verboden om planten en zaden het land uit te nemen?' vraag ik verbaasd. 'Ach met de juiste aanpak, ontdek je al snel dat er een heel groot, grijs gebied is tussen wat wel en wat niet mag', lacht Jadan. Ik vertel hem dat ik al verbaasd ben dat hij zijn zakmes mee heeft gekregen in het vliegtuig. 'Als reiziger kan je niet zonder een goed zakmes. Zeker die van mij kan ik niet missen. Het is een wingman' en hij handigt het aan mij over. Onder de indruk kijk ik naar het mes. Er zitten nog meer opties op, dan op mijn Iphone3. De dagen verstrijken, en het is tijd voor Jadan om weer terug te gaan naar de 'States'. Hij geeft me de sleutels van het gasthuis en we bedanken elkaar voor de leuke dagen. Hij stapt de auto in en draait snel zijn raam open; 'Ow wat stom, ben helemaal vergeten het licht uit te doen'. 'Geeft niks', zeg ik, 'ik moet de honden toch nog naar buiten doen, doe ik meteen wel even het licht uit'. Eenmaal boven zie ik inderdaad het licht in de slaapkamer branden. Ik doe het licht in de woonkamer aan en zie dat één van de barkrukken midden in de kamer is geparkeerd. Er staat een klein doosje op. 'For Sunny', staat er op een post-it gekrabbeld. Ik open het doosje en glimlach. Zijn wingman ligt opgepoetst en al in het doosje, bedekt met een briefje: 'Sunny, Thank you for the wonderful week in Costa Rica. I hope you make it to the states someday. Here a little treasure. I'm sure it's going to be of good use during your travels. Jadan'. Ik pink een traantje weg en hoop nog heel, veel, leuke mensen te mogen verwelkomen op de ranch.
0 Comments
Leave a Reply. |
AuteurNa een burn-out was het tijd voor verandering. Mijn baan was stop gezet, ik beperkte mijn bezittingen tot een aantal gevulde kartonnen dozen en kocht een enkeltje naar de Dominicaanse Republiek. Wat een reis van 4 maanden moest zijn, is nu al 2,5 jaar en `going`.....
Foto door: Vanessa Marques Barreto
Archives
November 2017
|