Nieuwe assistent

​Het is 5 uur `s morgens en Panamastad ontwaakt. Mijn ouders heb ik twee weken eerder uitgezwaaid. Het is nog donker als we met de jeeps voor de deur van `Luna`s castle` parkeren, het meest populaire hostel in Panamastad. De groep staat keurig op tijd te wachten. Met een grote grijns loop ik op ze af: ‘Hey, goedemorgen, hebben we er allemaal zin in?’. Een halfwakkere `ja` komt hier en daar vanuit de groep. Ik tel de mensen en verdeel ze over de jeeps. Mijn oog valt op een leuke, spontane knul. Ik geef hem een charmante lach: `Heb je al een jeep?’. `Nee, nog niet.` `Super`, denk ik bij mezelf, `jij gaat mooi bij mij in de jeep.`
Wanneer alle zieltjes met hun overbeladen rugzakken in en op de jeeps gepropt zijn, stuur ik snel een whatsapp aan Renèe, de coordinator, dat we compleet zijn en klaar voor vertrek. De jeep zit (heel toevallig) vol met jongens. ‘Zo Sanza (een bijnaam die ik heb overgehouden aan mijn verblijf in hostel `Lost and Found`, zie gelijkgenaamde blog ), zeg eens eerlijk, als reisleidster zal je, je vast niet vervelen wat betreft de jongens?’. Ik grijns terug naar ze, en geef ze een knipoog, `Maken jullie je daar maar geen zorgen om.` `Enne...wat betreft het Colombiaanse temprament? Kan je daar een beetje mee omgaan?’ Ik schiet in de lach. `Nou toevallig is er net een vacature vrijgekomen. Mijn vriendje uit Capurgana is naar Medellin vertrokken. Ow, wat me herrinert jongens, Ben gaat bijna stoppen, dus als jullie de trip leuk vinden, ik zoek een nieuwe assistent.`

---

Read More