“Sanne, Sanne, kom snel! Rash is er al!”, roept Warren vanuit de garage. Marcel en ik zitten nog aan de keukentafel met een borrel. De hele dag voelde ik me als een klein meisje dat met spanning op Sinterklaas en zijn cadeautjes zit te wachten. Na maanden hard te hebben gewerkt en gespaard, was het dan nu eindelijk zo ver! Mijn eigen busje stond op de oprit! Het sprookje begon allemaal tijdens de trip in Tasmanie. Waar ik tot over mijn oren verliefd werd met het leven in een camper. De vrijheid, het gemak, het feit dat je overal je eigen kleine huisje met je meebrengt. Heb je trek in een gebakken eitje na het boodschappen doen? Hup je zet zo je pannetje op het fornuis. Lekker picknicken op de parkeerplaats of een kopje warme thee met een koekje bij dat ene prachtige meer. Hup de waterkoker aan, en klaar is Kees! En ben je na het lange wandelen moe, of wil je lekker gaan slapen na die mooie zonsondergang aan zee. Dan klap je zo je bedje uit om de volgende ochtend wakker te worden met een grandioos uitzicht.
De weken verstreken. Isabel ging terug naar Nederland en voor mij was het tijd om naar het platteland te verhuizen voor mijn ‘farmwork’, zodat ik een extra jaar in Australie kon blijven. Het werk op de boerderij was zwaar, maar vergt weinig geestelijk inspanning. Genoeg tijd dus om eindeloos weg te dromen bij alle gave dingen die ik nog wilde doen. Alle toffe trips die ik nog wilde maken en... ja.. een eigen camper... “Hoe gaaf zou dat wel niet zijn?”, dacht ik bij mezelf. “Maar jeetje... mijn eigen bus..helemaal hier in Australie.. wat moet dat nu worden met zo’n pietlut als ik. Het technisch vermogen van een goudvis. De gedachten alleen al.. Ik zie mezelf al staan. In de middle of nowhere, met een krik, proberen een bandje te vervangen. Dat is toch niets voor mij... Dat zal ik toch nooit kunnen”. “Natuurlijk kan je dat wel gek! Kom op je bent een slimme meid. Dat heb jij zo onder de knie. Geloof mij nu maar!”, zegt Dan, mijn huisgenoot, terwijl hij een hap neemt van de gebraden kip die ik die avond voor hem heb gemaakt. “Ga even rond zoeken op marktplaats. Ik help je wel een handje. Geen zorgen. Als je iets leuks tegen komt, bekijk ik de advertentie wel nauwkeurig. Als het iets is, kunnen we altijd samen gaan kijken.”, zegt hij terwijl hij nog een hap neemt. En zo gaf Dan het startsein voor de zoektocht. Mijn krappe budget gaf me niet al te veel vrijheid, noch het feit dat in Gooloogong woonde. Een plaatsje waar je heel waarschijnlijk nog nooit van hebt gehoord (om hele goede redenen). Weken, dagen, uren spendeerde ik aan het zoeken van geschikte auto’s. Dan waren ze te oud, te veel kilometers, te veel werk, te duur in onderhoud, te klein, te groot, te ver weg... Het schoot niet echt op. “Waarom ga je niet kijken of je iets in Melbourne kan vinden? Het aanbod is hier veel groter. En als je wat hebt gevonden, kan ik voor je gaan kijken.”, opperde Warren, nadat hij via een Skypecall mijn gezeur over mijn gefaalde autojacht minutenlang had moeten aanhoren. “Mmmm... dat is nog niet eens zo’n slecht idee Wazz..” En zo verschoof de expeditie zich naar Melbourne. Mijn oog viel op een advertentie van een schattige Mitsubishi Express. Een knus wit busje. Een beetje aan de oude kant, maar laag in kilometers. Ze had wat roestplekken hier en daar, en er viel nog genoeg aan te klussen. Toch had ze iets... “Zou dit dat misschien iets kunnen zijn?”, vroeg ik mezelf af. Voor ik het wist had ik de advertentie al naar Warren gestuurd en viel daarna in een diepe slaap. De volgende dag gooi ik mijn fiets tegen het hek en stampvoet het huis in. “Jeetje wat is er met jou aan de hand?”, vraagt Milou mijn kamergenoot. “Oh het was gewoon echt een rotdag op het werk!”, zeg ik, terwijl ik doorloop naar mijn kamer om even op bed te gaan liggen. Ik haal mijn telefoon uit mijn broekzak. Er staan 10 gemiste oproepen van Warren op. Met een ongerust gevoel bel ik hem snel op. “Warren, hallo?!”, roep ik, wanneer er wordt opgenomen. “Sannaaa!!” roept Warren enthousiast aan de andere kant van de lijn. “Sanna, we bought the car the car Sanna!”.... Ik kan mijn oren niet geloven. “Wat?! Hebben jullie de auto al gekocht? Wat welke? En hoe, wanneer?”, vraag ik. “De Mitsubishi. We hebben de Mitsubishi gekocht of nouja, we hebben een aanbetaling gedaan. Ik zag de advertentie en het was vlakbij mijn huis. Dus ben vanmorgen direct met Marcel gaan kijken. De auto was echt te mooi om waar te zijn Sanne. Ver onder je budget. Er moet nog een hoop gebeuren, maar de eigenaar is automonteur. Hij zal de motorische zaken klaar maken voor de APK, jij hoeft alleen voor de rest te zorgen. Geen paniek, daar kan ik je wel een handje bij helpen.” Ik kon het amper geloven... had ik zojuist echt een auto gekocht?! Nu was dan eindelijk het grote moment daar! Ze stond op de oprit. Na alle foto’s en filmpjes die Warren en Marcel me hadden opgestuurd, kon ik haar eindelijk in het echt zien. Rash geeft me de sleutels. “Ze is nu helemaal van jou. Neem haar maar mee voor een testrondje.”, zegt hij. Ik kijk naar Warren en dan naar Marcel. “Nou, waar wacht je nog op?, vraagt Marcel. “Spring erin! hahah”. Met de sleutel in mijn hand huppel ik naar de bestuurderskant. Ik open de deur en stap in. Marcel gaat naast me zitten. Ik draai de sleutel om in het contact, trap de koppeling in en... Brrrrroemm...ppppuuppp..broeeemmm... De motor maakt een diep en zwaar geluid. Ik zit erg hoog. Het doet met denken aan vroeger. Toen mijn ouders me meenamen op reizen door Europa met ons witte busje. Naar Tsjechië, de Alpen, Kroatie.. Langzaam laat ik de koppeling los. De bus rolt langzaam van de oprit af de weg op. Ik sla rechtsaf en trap het gaspendaal in. Het is een ongelooflijk gevoel. Rondrijden in mijn eigen bus! “En hoe bevalt ze?”, vraagt Marcel. “Vind je het wat?” Ik kijk hem aan. “Ik vind het helemaal fantastisch! Nu ben ik een echte Dutchess. Een Dutchess op haar troon op wieltjes!” Met zeer grote dank aan Dan, Warren en Marcel. Jullie hebben ongelooflijk veel tijd en energie gestoken in dit project. Jullie hulp is echt ‘Above and Beyond’!
13 Comments
Sandra lampie
11/3/2017 11:39:32 pm
Coool
Reply
Sanne
11/4/2017 12:41:13 am
Ja zoooo blij mee Sandra! Ietsjes kleiner dan jullie huisje ;), maar minstens zo leuk.
Reply
Dionne
11/4/2017 01:18:16 am
Wat ontzettend leuk Sanne!! Daar mag je echt heel trots op zijn! Ik ben benieuwd naar de volgende verhalen!!
Reply
Wim
11/4/2017 01:59:53 am
Groetjes. Leuk verhaal en je mag er trots op zijn je eigen campert.
Reply
Anneke de Brabander
11/4/2017 02:16:52 am
Hoi Sanne. Wat geweldig lijkt me dat zo'n campertje. Hij ziet er ook geweldig uit hoor. En die jongens....wat een geweldenaren zijn dat zeg. knuffel ze maar goed. Veel plezier verder!! Veel knuffels en tot het volgende verhaal!!
Reply
Sanne
11/7/2017 10:58:41 pm
Dankjewel Anneke en Wim! De camper wordt een plaatje. En die jongens ben ik ontzettend blij mee! Zal ze zeker een dikke knuffel geven. Hou er ook 1tje voor julie zelf!
Reply
Sanne
11/4/2017 03:05:08 am
Ah dankjewel lieve Dionne! Ik hou je zeker op de hoogte van alle avonturen!
Reply
Cees
11/4/2017 07:56:20 am
Top, veel plezier ermee. Onze 1E bus was een Ford geen echte camper wel een keuken en hondenhok. Maar een heel herkenbare diesel. ☺
Reply
Sanne
11/7/2017 10:56:59 pm
Toch heel veel plezier aan beleefd en blijft inderdaad mooi dat herkenbare diesel geluid ;).
Reply
joop en lenie
11/5/2017 02:08:48 am
weer een geweldig verhaal nu nog even door klussen {verven ,bekleden en op pimpen wat je ook allemaal kunt weten wij en dan weer op reis we zijn onwijs trots op jou
Reply
Sanne
11/7/2017 10:59:38 pm
Dankjewel Joop en Lenie! Kijk nu al enorm uit naar de reis!
Reply
Cees de Groot
11/5/2017 05:00:19 am
Voor het pimpen van de bus al een plaat onderweg en een professionele hulp bij pech onderweg. 😊
Reply
Sanne
11/7/2017 11:00:17 pm
ow ben erg benieuwd pap!
Reply
Leave a Reply. |
AuteurNa een burn-out was het tijd voor verandering. Mijn baan was stop gezet, ik beperkte mijn bezittingen tot een aantal gevulde kartonnen dozen en kocht een enkeltje naar de Dominicaanse Republiek. Wat een reis van 4 maanden moest zijn, is nu al 2,5 jaar en `going`.....
Foto door: Vanessa Marques Barreto
Archives
November 2017
|