Ada en Alex De bel gaat. Ik loop naar buiten in de stromende regen. 'Sunny, we're back!' hoor ik een jongen schreeuwen. Ik kijk over het hek heen en zie Ada en Alex staan, een jong stel dat 6 dagen ervoor ook bij ons was. Ik gooi het hek open en spring ze in de armen. 'Ow wat ben ik blij om jullie weer te zien!', zeg ik. 'Ja, we trokken het niet meer. We moesten terug naar deze plek', zegt Alex met een knipoog. 'En, we hebben wat voor je meegenomen', zegt Ada. Ze tovert een grote pizzadoos uit de achterbak en een lading Imperial (het nationale bier). We gaan naar binnen, en onder het genot van pizza en bier, praten we over hun avonturen aan de kust en bekijken we de foto's. Ze wilen hun laatste dag wel graag wandelen en nodigen mij uit om mee te gaan. Ik stel voor om naar Nationaal park Braulio Carrilo te gaan.
0 Comments
Op het moment is het een drukte van jewelste op de ranch. De B&B is volledig bezet, de koffieplantage moet op de schop en de eigenaar is voor een maand naar Amerika vertrokken. We verbouwen hier Arabico Arabica, een zeldzaam koffieras. De bonen zijn van zeer hoge kwaliteit, maar de plant vraagt wat meer aandacht, waardoor het niet geschikt is voor commercieel gebruik. Gelukkig is deze koffieplantage meer hobby, en heeft deze plant alle tijd om ten volle te bloeien en groeien. Het volgende avontuur Met een klap landt het vliegtuig op de grond. Van schrik zit ik rechtop in mijn stoel. Op het opstijgen na, heb ik niks van de vlucht meegekregen, compleet weggezakt in diepe slaap. Nog wat versuft, pak ik mijn spullen en volg de rest van de meute het vliegtuig uit. Eenmaal buiten zie ik nergens iemand staan die op Phil lijkt. Phil had me begin Januari benaderd via workaway.com, een website voor backpackers en ondernemers die op zoek zijn naar tijdelijk werk/een tijdelijke werknemer. Phil moet voor enkele weken naar Amerika en zocht iemand die tijdelijk op zijn B&B, tuin, dieren en 15 jarige dochter wilde passen. Dat wilde ik wel. Cubana airlines
Na afscheid te hebben genomen van mijn goddelijk bed en badkamer (met warme douche, incl waterdruk!), de charmante cocktailjurkjes terug gegeven te hebben aan Jorien, geef ik Arturo een dikke knuffel. Bedank hem voor alles. Geef Max de hond een kus. Sla mijn armen om Jolanda, bedank haar voor al het heerlijk eten en sla daarna een laatste blik naar het zwembad. Ik sla mijn backpack op de rug en heb mijn charmante muiltjes ingeruild voor mijn teva-sandalen. Het avontuur gaat nu echt beginnen. Op naar het vliegveld! Waar ik na 14 uur vertraging (Cubana airlines) eindelijk richting Havanna vlieg. Het is 3 uur in de nacht en na wat handjeklap met verschillende taxichauffeurs eindelijk een goede gevonden. Havanna slaapt, maar ik ben klaarwakker. Ik hou nu al van dit land, de oude gebouwen, de oude auto's langs de kant van weg. Na een half uurtje rijden komen we aan op het adres van de Casa Particular (in Cuba kunnen particulieren een kamer of deel van hun huis verhuren aan touristen ) waar Luz verblijft (een oud collega uit Emmen, die 2 weken overlap met mij bleek te hebben op Cuba). De badkamer was niet groter dan 2 m2, de douche was lauw en het bed had zulke harde veren dat ik de volgende ochtend het gevoel had, dat ik de cirkels in mijn kont had staan. Het avontuur was nu echt begonnen. |
AuteurNa een burn-out was het tijd voor verandering. Mijn baan was stop gezet, ik beperkte mijn bezittingen tot een aantal gevulde kartonnen dozen en kocht een enkeltje naar de Dominicaanse Republiek. Wat een reis van 4 maanden moest zijn, is nu al 2,5 jaar en `going`.....
Foto door: Vanessa Marques Barreto
Archives
November 2017
|